Chciałem zebraneć w jednym miejscu informacje o wszystkich władcach Anglii mogą stanowić cenne źródło dla uczniów, studentów, historyków oraz wszystkich miłośników historii, którzy szukają kompleksowych materiałów na ten temat.
Dla osób zwiedzających Anglię i Londyn, poznanie monarchów, którzy mieli wpływ na kształtowanie się miasta i kraju, może wzbogacić ich doświadczenie turystyczne. Wiele zabytków, zamków i miejsc w Londynie i innych częściach Anglii jest bezpośrednio związanych z poszczególnymi władcami.
Legendarni władcy Brytanii (przed podbojem rzymskim i po nim)
Brutus Trojański(ok. 1100 p.n.e.) – według legendy założyciel Brytanii.
Locrinus, Camber i Albanactus – synowie Brutusa, rządzący różnymi regionami Brytanii.
Bladud – legendarna postać, ojciec Króla Leara.
Król Lear (ok. 800 p.n.e.) – legendarny król, znany z dramatu Williama Szekspira.
Cymbeline (Kymbelin) – legendarny król, wspomniany przez Szekspira.
Król Lud – według legendy, założyciel Londynu (nazwa Londyn pochodzi od jego imienia).
Cassivellaunus (ok. 50 p.n.e.) – pierwszy historycznie potwierdzony władca Brytanii, który walczył przeciwko Juliuszowi Cezarowi.
Brutus Trojański
Władcy Brytanii po podboju rzymskim
Caratacus (ok. 40-50 n.e.) – lider walczący przeciwko Rzymianom.
Boudica(60-61 n.e.) – królowa Icenów, która wznieciła powstanie przeciwko rzymskiej okupacji.
Boudica
Sub-Rzymscy i anglosascy królowie
Po upadku rzymskiej Brytanii, władza przechodziła na lokalnych wodzów i władców, zarówno brytyjskich, jak i anglosaskich:
Vortigern (ok. 425–450) – prawdopodobnie władca Brytów, który sprowadził Anglów i Sasów jako najemników.
Ambrosius Aurelianus (ok. 450–500) – przywódca Brytów, walczący przeciwko Anglosasom.
Król Artur (ok. 500-537) – legendarny brytyjski władca, związany z Camelotem, walczący przeciwko Sasom; jego istnienie historyczne jest kwestionowane.
Cerdic z Wessex (519–534) – założyciel Królestwa Wessex i przodek późniejszych królów anglosaskich.
Król Artur
Wczesni anglosascy królowie
Po legendarnym Królu Arturze, Anglia stopniowo dzieliła się na anglosaskie królestwa. Oto kilku wczesnych władców tych królestw:
Ælle z Sussex (ok. 477–514) – pierwszy król Sussex, uważany przez kronikarzy za jednego z bretwaldów (królów dominujących nad innymi).
Ida z Bernicji (ok. 547–559) – założyciel Królestwa Bernicji (północnej części Nortumbrii).
Ceawlin z Wessex (560–592) – król Wessex, który rozszerzył wpływy tego królestwa na południu Anglii.
Æthelberht z Kentu (589–616) – pierwszy chrześcijański król Anglii, przyjął chrześcijaństwo od misji św. Augustyna.
Anglosascy władcy Heptarchii (królowie siedmiu królestw)
W okresie anglosaskim (około 6. do 9. wieku), Anglia była podzielona na kilka królestw, znanych jako Heptarchia:
Rædwald z Anglii Wschodniej (599–624) – bretwalda, uważany za jednego z najpotężniejszych władców wczesnośredniowiecznej Anglii.
Edwin z Nortumbrii (616–633) – potężny król Nortumbrii, który przyjął chrześcijaństwo.
Oswald z Nortumbrii (634–642) – święty król, który zjednoczył Nortumbrię i szerzył chrześcijaństwo.
Penda z Mercji (626–655) – potężny pogański król Mercji, walczący z sąsiadami.
Offa z Mercji (757–796) – jeden z najsilniejszych anglosaskich królów, który zbudował wał Offy wzdłuż granicy z Walią.
Władcy Wessexu i zjednoczenie Anglii
W końcu Królestwo Wessex przejęło kontrolę nad pozostałymi królestwami i zjednoczyło Anglię pod jednym władcą.
Egbert z Wessex (802–839) – pierwszy władca, który został uznany za „króla Anglosasów”.
Æthelwulf z Wessex (839–858) – król Wessex i ojciec Alfreda Wielkiego.
Alfred Wielki (871–899) – jeden z największych królów Anglii, znany z obrony kraju przed Duńczykami i reform w zakresie edukacji oraz prawa.
Edward Starszy (899–924) – syn Alfreda, kontynuował walkę z Duńczykami i zjednoczenie Anglii.
Athelstan (924–939) – pierwszy król Anglii, który zjednoczył wszystkie anglosaskie królestwa, uznawany za „pierwszego króla całej Anglii”.
Edmund I (939–946) – syn Edwarda Starszego, walczył z Wikingami.
Edred (946–955) – młodszy brat Edmunda, kontynuował walkę z najeźdźcami.
Edgar Spokojny (959–975) – okres jego panowania charakteryzował się pokojem i stabilizacją.
Edward Męczennik (975–978) – zamordowany w młodym wieku.
Æthelred II Bezradny (978–1013, 1014–1016) – jego rządy były pełne najazdów Duńczyków.
Edmund II Ironside (1016) – syn Æthelreda, walczył przeciwko Duńczykom.
Podbój duński i przejęcie Anglii przez Kanutów
Kanut Wielki (1016–1035) – duński król, który zdobył Anglię, tworząc potężne skandynawskie imperium.
Harold I (1035–1040) – syn Kanuta, rządził Anglią po jego śmierci.
Hardekanut (1040–1042) – ostatni duński król Anglii.
Restauracja dynastii Wessex i Wilhelm Zdobywca
Edward Wyznawca (1042–1066) – ostatni anglosaski król Anglii z dynastii Wessex, rządził przed podbojem normańskim.
Harold II Godwinson (1066) – ostatni anglosaski król, który został pokonany przez Wilhelma Zdobywcę w bitwie pod Hastings.
Dynastia Normanów
Wilhelm I Zdobywca (William the Conqueror)
Lata panowania: 1066-1087
Data urodzenia: 1028
Data śmierci: 9 września 1087
Okoliczności śmierci: Śmierć na skutek komplikacji zdrowotnych po ranie odniesionej w bitwie.
Wilhelm II Rufus (William II)
Lata panowania: 1087-1100
Data urodzenia: ok. 1056
Data śmierci: 2 sierpnia 1100
Okoliczności śmierci: Zastrzelony przez strzałę w lesie New Forest.
Henryk I
Lata panowania: 1100-1135
Data urodzenia: 1068
Data śmierci: 1 grudnia 1135
Okoliczności śmierci: Zmarł na skutek udaru mózgu.
Stefan z Blois (Stephen)
Lata panowania: 1135-1154
Data urodzenia: ok. 1092
Data śmierci: 25 października 1154
Okoliczności śmierci: Zmarł na skutek choroby.
Dynastia Plantagenetów
Henryk II
Lata panowania: 1154-1189
Data urodzenia: 5 marca 1133
Data śmierci: 6 lipca 1189
Okoliczności śmierci: Zmarł na skutek gorączki po śmierci syna.