
Krótka historia
Pierwszy kościół na wzgórzu Ludgate Hill powstał już w IV wieku naszej ery, jednak obecna katedra jest czwartą budowlą sakralną w tym miejscu. Poprzednia gotycka katedra została doszczętnie zniszczona w Wielkim Pożarze Londynu w 1666 roku.
Obecna katedra została zaprojektowana przez wybitnego architekta Sir Christophera Wrena, a budowa trwała od 1675 do 1710 roku. Co warte podkreślenia – była to pierwsza anglikańska katedra zaprojektowana od podstaw po reformacji.
W nocy z 29 na 30 grudnia 1940 roku doszło do jednego z najintensywniejszych bombardowań – zwanego dziś Drugim Wielkim Pożarem Londynu. Okolice katedry zostały poważnie zniszczone, wiele budynków w City of London spłonęło. Katedra była otoczona ogniem, a ogień zbliżył się niebezpiecznie blisko murów świątyni.
Wbrew pozorom, ocalenie katedry nie było wyłącznie dziełem przypadku. W budynku znajdował się specjalny zespół St. Paul’s Watch – ochotników, którzy pełnili dyżury na dachu i w krypcie, szybko gasząc pożary wywołane zapalającymi bombami. Jeden z członków tej grupy miał powiedzieć: „Jeśli spadnie bomba na katedrę – to razem z nami, którzy stoimy na dachu”.
Architektura
Katedra św. Pawła (St Paul’s Cathedral) to jedno z najwybitniejszych dzieł architekta sir Christophera Wrena, zbudowana w stylu barokowym po wielkim pożarze Londynu w 1666 roku. Budowę rozpoczęto w 1675 roku, a zakończono w 1710.
W czasach jej ukończenia był to najwyższy budynek w Londynie, a imponująca kopuła o wysokości 111 metrów dominowała nad panoramą miasta przez ponad 250 lat. Była to druga co do wysokości konstrukcja sakralna na świecie – zaraz po Bazylice św. Piotra w Watykanie – i pozostaje jedną z największych kopuł na świecie do dziś.
Kopuła wsparta jest na trójpoziomowej strukturze, której centralna część – Galeria Szeptów (Whispering Gallery) – znana jest z niezwykłej akustyki. Katedra imponuje również ogromnym wnętrzem, bogato zdobionym freskami, rzeźbami oraz marmurowymi detalami.
