Londyn Turysta

UWAGA ! nie możesz płacić gotówką za przejazd w komunikacji publicznej.

Gdy przyleciałem do Londynu płacenie za przejazd było mega łatwe. Rzucało się kierowcy jednego funta i można było wejść do autobusu. Jednak ceny zaczęły rosnąć i zaczęły się kłopoty. Pasażerowie nie mieli drobnych, kierowca tracił czas i nerwy na wydawanie drobnych i biletów dlatego zrezygnowano z tego typu zapłaty i zastąpiono innymi metodami. Gotówką możesz jedynie zapłacić za bilet w kasie, lub automacie biletowym lub za doładowanie karty.

Mimo iż w Londynie klasyczne bilety za przejazd nie są już popularne – to w innych miastach dalej są jedyną opcją płacenia za przejazd. Też gdy wybieramy się poza Londyn to musimy kupić taki bilet.

W Londynie są trzy opcje takiego biletu. Pierwsza to jednorazowego przejazdu do wybranego miejsca. Druga opcja to Day Travel Card – karta ważna przez 24h i trzecia opcja to karta 7 dniowa. Taką kartę w autobusie się tylko pokazuje kierowcy, a w metrze trzeba włożyć w odpowiednią szparę.

UWAGA! „Papierkowy” bilet jest zawsze droższy niż inne formy płatności.

Opłaca się go kupić gdy jesteśmy na jeden dzień, nie posiadamy karty kredytowej i poruszamy się po całym Londynie (wszystkie strefy) wszystkimi środkami komunikacji.

Jest jedna ciekawa opcja zakupu biletu papierowego dla dużej grupy zwiedzających w sklepie:

Od kilku lat można płacić zbliżeniowo za pomocą bankomatowej karty kredytowej. Zarówno fizycznej z plastiku jak i wirtualnej w twoim smartfonie lub smartwatch’u. Wystarczy przyłożyć kartę lub urządzenie do czytnika, a odpowiednia kwota zostanie pobrana z konta.

Pamietaj – jedną kartą można zapłacić za jedną osobę. Drugi raz nie zadziała. Jeśli chcesz opłacać kilka osób z jednego konta to musisz dla każdej osoby mieć osobną kartę. Może być fizyczna lub wirtualna. Większość osób tak robi, że jedna osoba ma fizyczną kartę a druga korzysta z karty w smartfonie.

Jedyny problem do omówienia – to karty jakiego banku są obsługiwane? Większość banków umożliwia płacenie zbliżeniową kartą kredytową w UK. Różnica jest tylko w zamianie funtów które zapłacimy na złotówki które zostaną nam pobrane tzw. przewalutowanie. Jakie są warunki takiego przewalutowywania zmieniają się codziennie i nigdy nie można przewidzieć ile ubędzie złotówek z naszego konta. Dlatego niektóre banki oferują otworzenie konta walutowego. Wtedy możesz przed wyjazdem wpłacić na takie konto odpowiednią ilość funtów i będą pobierane jeden do jeden.

Przed wyjazdem zorientuj się w swoim oddziale bankowym o warunkach płacenia za granicą lub znajdź oferty na stronie internetowej swojego banku.

Wiele osób sobie chwali konto utworzone na aplikacji REVOLUT. Podpina się pod to konto swoje konto bankowe i przewalutowanie podobno jest bardzo atrakcyjne. Więcej informacji na stronie:

Uwaga! Czasami zdarza się, że karta mimo iż ma opcję płacenia zbliżeniowo i działa w bankomacie to opcja ta nie działa zbliżeniowo w autobusie. Najlepiej wcześniej sprawdzić w sklepie kupując np. batonik i płacąc zbliżeniowo.

Londyńska firma komunikacyjna wydała własne karty kredytowe które można zasilać gotówką lub przelewem, ale służą tylko do zapłaty za przejazd. Taka karta jest zbliżeniowa – wystarczy dotknąć czytnika i odpowiednia kwota zostanie pobrana z kredytu który jest na tej karcie.
Jedną z zalet takiej karty jest to, że jest anonimowa. Mając jedną kartę – może z niej korzystać kilka osób, ale nie za jednym razem. Za jednym razem może korzystać tylko jedna osoba.
Inną zaletą jest to, że gdy na karcie nie ma już środków do pobrania – to możemy wykorzystać jeden przejazd „na kredyt”
Wadą tej karty jest jej koszt. Aby ją zakupić – trzeba wysupłać £7 (2024r).
Można też zainstalować w telefonie program o tej samej nazwie i tam w łatwy sposób kontrolować ile mamy funduszy, oraz w łatwy sposób doładowywać. Niestety i tak trzeba zakupić plastikową wersję karty.

Doładować taką kartę można na dworcu w kasie biletowej lub automacie biletowym, a także w wielu sklepach gdzie na wystawie jest napisane oystercard.

Jest to ciekawa opcja dla odwiedzających Londyn. Więcej przeczytasz na stronie:

Czytniki opłat za przejazd akceptują większość popularnych aplikacji mobilnych. Można je zainstalować na smartfon’ach lub smartwatch’ach posiadających usługę NFC.

• Apple Pay
• Barclaycard Contactless Mobile
• bPay
• Fitbit Pay
• Garmin Pay
• Google Pay
• Samsung Pay

Te czerwone, piętrowe autobusy są rozpoznawane na całym świecie. Jest to najtańsza forma transportu, ale też najwolniejsza. Dobra do przemieszczania na niewielkie odległości. W niektórych miejscach Londynu – jedyny wybór.

Jak się zachować?

• na przystanku musisz pomachać ręką aby się autobus zatrzymał
• zatrzymuje się obok słupka z rozkładem jazdy
• na górze słupka jest literowe oznaczenie przystanku – upewnij się, że jest dobre
• wchodzisz do autobusu wg kolejności przybycia na przystanek, czyli przepuszczasz osoby które były wcześniej – czasami są kolejki
• wchodzisz tylko przednimi drzwiami a wychodzisz tylko środkowymi lub tylnimi
• jeśli masz dziecko w wózku lub inwalidę na wózku wchodzisz środkowymi drzwiami
• nie wolno stać na schodach na piętro gdy autobus jedzie
• gdy chcesz wysiąść – sygnalizujesz wciskając przycisk stop

Jest to odmiana linii autobusowej która funkcjonuje na obrzeżach miasta. W centrum jej nie spotkasz.
Zaletą jest to, że nie zatrzymuje się na wszystkich przystankach, przez co jest szybszy, jego kursy są dosyć odległe, a ceny jak za zwykły przejazd. Bardzo się to opłaca. Np. za około 50 kilometrów zapłacisz zwykłą stawkę co jest bardzo opłacalne.
Autobusy tej linii kursują np. z lotniska Heathrow.

Tramlink – takie zielone tramwaje. Jeżdżą w dzielnicy Wimbledon – Croydon – New Addigton. Szybsze od autobusów ale w tej samej cenie co przejazd autobusem.

Jak się zachować?

UWAGA ! możesz przez przypadek wejść bez skasowania za przejazd, ale są konduktorzy i możesz zapłacić karę.

zanim wejdziesz do autobusu przytknij kartę do czytnika który znajduje się na przystanku

po wyjściu już nie przykładaj karty do czytnika, chyba, że na dworcu Wimbledon przesiadasz się na pociąg lub metro.

Autobusy typu Hop-On, Hop-Off w Londynie to popularny sposób zwiedzania miasta, ale jak każda opcja turystyczna, ma swoje zalety i wady. Oto kilka „za” i „przeciw”, które mogą Ci pomóc zdecydować.

ZA:

1. Wygodne zwiedzanie największych atrakcji
   Autobusy Hop-On, Hop-Off oferują wygodną trasę, która obejmuje najważniejsze atrakcje Londynu, takie jak Big Ben, Tower of London, Pałac Buckingham, czy London Eye. Dzięki temu możesz zobaczyć wiele miejsc bez konieczności planowania transportu.
2. Elastyczność
   Możesz wsiadać i wysiadać na różnych przystankach, co pozwala na zwiedzanie we własnym tempie. Jeśli coś Cię szczególnie zainteresuje, możesz zatrzymać się na dłużej i później wsiąść w kolejny autobus.
3. Przewodnik audio
   Wiele firm oferuje przewodniki audio w różnych językach, w tym po polsku, co może być pomocne, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o historii i ciekawostkach związanych z miastem.
4. Dobry na krótkie wizyty
   Jeśli masz ograniczony czas w Londynie, ten sposób zwiedzania umożliwia zobaczenie największych atrakcji w stosunkowo krótkim czasie, bez potrzeby organizowania transportu i planowania trasy.
5. Dostępność biletów
   Bilety na te autobusy są zazwyczaj dostępne na 24, 48 lub 72 godziny, co daje dużą elastyczność w planowaniu.

PRZECIW:

1. Koszt
   Bilety na autobusy Hop-On, Hop-Off są droższe w porównaniu do korzystania z regularnego transportu publicznego (np. autobusów miejskich lub metra). To opcja bardziej turystyczna niż ekonomiczna.
2. Korki
   Londyn to duże i ruchliwe miasto, a autobusy są narażone na korki, szczególnie w godzinach szczytu. To może sprawić, że podróż będzie mniej efektywna czasowo w porównaniu do metra, które jest szybsze.
3. Ograniczone trasy
   Choć autobusy pokrywają większość głównych atrakcji, nie dotrzesz nimi do mniej znanych miejsc czy dzielnic Londynu, które mogą być warte zobaczenia. Regularne linie autobusowe mają więcej tras.
4. Pogoda
   Część trasy odbywa się na otwartym pokładzie, co może być problemem w deszczową lub zimną pogodę, co w Londynie zdarza się dość często.
5. Brak autentyczności
   Jest to typowa opcja turystyczna, która może nie dostarczyć tak autentycznych doświadczeń, jak podróżowanie lokalnym transportem publicznym lub odkrywanie miasta pieszo.

Podsumowanie:

Jeśli masz ograniczony czas w Londynie i chcesz w szybki sposób zobaczyć główne atrakcje, autobusy Hop-On, Hop-Off mogą być wygodną opcją. Z drugiej strony, jeśli zależy Ci na bardziej autentycznym doświadczeniu i masz więcej czasu, możesz lepiej wykorzystać tańsze i bardziej wszechstronne środki transportu, jak metro czy autobusy miejskie.

Train – pociągi jeżdżą też po Londynie. Opłata za przejazd na terenie Londynu jest taka sama jak za metro, niestety poza miastem opłaty są różne. Jest wiele linii kolejowych obsługiwanych przez różnych operatorów kolejowych ponad 16. Jeśli będziesz się wybierał gdzieś dalej – zorientuj się przez jakiego operatora będziesz obsługiwany i na jego stronie internetowej kup odpowiedni bilet.

Jak się zachować?

• czekając na pociąg nie przekraczaj żółtej linii – obsługa na peronie jest bardzo gorliwa i może zwrócić Tobie uwagę.
• kartę płatniczą przykładasz wchodząc na peron i musisz przyłożyć kartę wychodząc z peronu
• pociąg zatrzymuje się na każdym dworcu, ale aby wysiąść z pociągu musisz wcisnąć przycisk otwierania drzwi
• jeśli chcesz wejść do pociągu – też musisz przycisnąć przycisk otwierania drzwi

Bardzo rzadko stosuje się nazwę metro, częściej tube lub underground. Najpopularniejszy środek transportu w Londynie. W miarę tani i szybki. Nie staje w korkach jeździ średnio co trzy minuty. Tylko 55% linii jest pod ziemią.

Jak się zachować?

• kartę płatniczą przykładasz wchodząc na dworzec metra przez bramki i aby wyjść też musisz przyłożyć kartę do czytnika aby otworzyć bramkę
• Najczęściej do metra jedziesz schodami ruchomymi. pamiętaj aby stać po prawej stronie zostawiając po lewej przejście dla śpieszących się.
• metro zatrzymuje się na każdym przystanku i drzwi otwierają się i zamykają automatycznie
• pamiętaj aby najpierw wypuścić ludzi z metra

Jest to najnowsza linia metra. Wyjeżdża daleko poza Londyn jedzie przez Slough (niedaleko Windsor), aż do Reading. Ceny wtedy są wyższe – zanim pojedziesz zorientuj się ile zapłacisz.

Kolejka jak metro, ale jeżdżąca na powierzchni. Założona w 2007r. Poznać ją po charakterystycznym pomarańczowym kolorze. Poruszać się tą kolejką można na tych samych zasadach co metrem.

Docklands Light Railway – lekka kolejka po dokach. Kolejka bardzo podobna do tramwaja. Porusza się po trasach nad wodą, nad ulicami. Pod ziemię zjeżdża jedynie aby przeprawić się na drugą stronę Tamizy. Obsługuje południowy wschód Londynu. Koszty są takie jak jazda metrem.

Jak się zachować?

• kartę płatniczą przykładasz wchodząc na dworzec i kończąc jazdę – nie zapomnij, że za każdy przejazd musisz zaznaczyć wejście i wyjście. można łatwo to przegapić, bo nie ma bramek na wielu stacjach.
• jest to kolejka autonomiczna sterowana całkowicie przez sztuczną inteligencję i elektronikę. musisz zachować ostrożność, przy wchodzeniu do wagoników i wychodzeniu.

Jest to kolej jadąca z centrum Londynu na daleki wschód Anglii. Przebiega wzdłuż ujścia Tamizy do Morza Północnego. Polecam pojechać i odpocząć na czystych plażach. W ciepłe dni można się wykąpać. Woda jest tak czysta, że żyją w niej małże i kraby.

UWAGA! opłata za ten przejazd jest naliczana tak samo jak za metro w granicach miasta Londyn. Poza Londynem trzeba kupić odrębny bilet – jednak jest on tańszy niż klasyczny pociąg. Dlatego trzeba wysiąść i przyłożyć swoją oyster card do czytnika. Często czytniki są na peronie.

Uber Boat to taki autobus na Tamizie. Jet kilka linii. Jest to najszybsza forma transportu w Londynie i dla mnie najprzyjemniejsza. Można podziwiać wiele ciekawych obiektów w pełnej okazałości.

Jednak jeśli chcesz więcej zobaczyć – to polecam wykupić bilet na statek wycieczkowy. Kasy są każdym porcie. Takie statki płyną wolniej i mają cały górny taras odsłonięty. Niestety ich cena jest trochę wyższa.

Jak się zachować?

• można bilety zamówić online, ale nie ma problemu zapłacić na miejscu
• płacąc za przejazd musisz przyłożyć kartę na wejściu i na wyjściu
• jeśli chcesz zrobić ciekawe fotki to polecam stanowisko z tyłu – na rufie – nie ma tam okien które przeszkadzają.

London Cable Car – znajduje się tylko na North Greenwich i przebiega nad rzeką. Mimo, że jedzie się tylko 10 minut i około 1.1km to widok jest super

Aby wejść na peron są bramki z czytnikiem kart. Można też przyłożyć oyster card.

Jest też opcja zakupu biletów papierowych na miejscu w kasie.

Mimo iż jest dużo środków komunikacji miejskiej to opłaty za to wszystko postarano się uprościć. Postaram się w prosty sposób wytłumaczyć.

Czas w Londynie.

4:30 rano

Dzień rozliczenia za transport liczony jest od godziny 4:30 rano. Czyli jeśli zakupisz bilet ważny cały dzień to możesz na nim jeździć do 4:30.

Daily cap.

dzienna czapka – jest to najważniejsza rzecz dla turysty podczas płacenia za przejazd. Prezydent miasta Londynu wymyślił limit ile podróżny może zapłacić jeżdżąc cały dzień.

Weekly cap

analogicznie jest to maksimum jakie zapłacisz jeżdżąc cały tydzień od poniedziałku do niedzieli. W tym przypadku zapamiętaj, że tygodniowa czapeczka kończy się w poniedziałek o 4:30 rano!

—->6:30<—>9:30<—>16:00<—>19:00<—-

Peak fare – godziny szczytu 06:30-09:30 i 16:00-19:00 od poniedziałku do czwartku (testowo zawiesili godziny szczytu w piątek) są to godziny w których ceny za bilet na metro, DLR, Overground, Elizabeth line, c2c i pociągi są wyższe. W tym czasie polecam poruszać się autobusem lub tramwajem bo ich te godziny nie obowiązują.

Off peak fare – godziny poza szczytem – to pozostałe godziny, soboty, niedziele i święta. Wtedy ceny biletów są niższe. W tym czasie poruszaj się metrem i pociągami

Strefy w Londynie

Cały Londyn podzielono na strefy – Zones. Wygląda to mniej-więcej jakby ktoś narysował tarczę strzelniczą na mapie Londynu. W samym centrum jest strefa pierwsza, dookoła niej jest strefa druga i im dalej od centrum tym numer strefy jest wyższy.

I znowu autobusy i tramwaje wygrywają w tym starciu ponieważ: Ceny na autobusy miejskie obowiązują w strefach od 1 do 9. Ceny autobusów są stałe i bez względu na strefę. Niestety lotniska Luton i Stansted są poza strefami.

Ceny na metro zmieniają się w zależności ile stref przekraczasz. Najważniejsze obiekty do zwiedzania dla turystów znajdują się w strefach 1-2. Dopiero np. North Greenwich znajduje się w strefie 3. Ceny biletów są znacznie wysokie przy wyższych numerach stref. Dlatego przed podróżą zorientuj się czy się opłaca.